The travelling doll/De kant van Kafka

Franz Kafka, schrijver van o.a. ‘Het Proces’, maakte een jaar voor zijn dood iets buitengewoons mee. 
Tijdens een wandeling door het Steglitz Park in Berlijn treft hij een klein meisje aan met een gebroken hart. Ze is haar pop kwijt. Om haar te sussen stelt Kafka zich voor als de postbode van de poppen en vertelt dat de pop op reis vertrokken is. Ze heeft wel een brief gestuurd naar haar vroegere eigenares die postbode Franz haar de volgende dag kan bezorgen. 
Drie weken lang schrijft Kafka uitsluitend poppenbrieven die hij elke dag aan het meisje voorleest. Tot beide zielsgenoten getroost hun eigen weg uitgaan. De één om te sterven in een sanatorium in Oostenrijk, de ander om aan haar jonge leven te beginnen. 
Tot op vandaag weet niemand wie dat kleine meisje was en wat er met Kafka’s brieven is gebeurd. De enige getuige, Dora Diamant, Kafka’s toenmalige vriendin, weigerde tot aan haar dood enige uitleg te geven. 
Met deze mogelijks waargebeurde parabel onder de arm, schrijft Thomas Janssens een tweeluik over opgroeien en afscheid nemen. Over de onvergelijkbare band tussen ouder en kind. 
Poppentheater waar de achterkant belangrijker is dan de voorzijde!