How did we get here? (And how to continue)

De brief van politiek activiste en filosofe Rosa Luxemburg (1871-1919) inspireerde Sarah Bostoen voor het maken van haar nieuwe danssolo. In deze brief, die Rosa Luxemburg in 1917 vanuit de gevangenis in Breslau aan haar vriendin Sonja Liebknecht schreef, verwoordt ze haar emoties en gedachten: verlangen, blijdschap, de schoonheid van de natuur, de vrijheid van een vogel … "Ik zou je nog steeds willen onderdompelen in de roes van levensvreugde."

Hieruit put de oorlogsgevangene kracht in haar barre omstandigheden. Sarah gaat tot de limieten in haar bewegingen, van uiterste beheersing tot impulsieve, intuïtieve, bijna bestiale dans. De opeenvolgende scènes evoceren zinnen uit Rosa’s brief, waar we ons als toeschouwer persoonlijk en emotioneel mee connecteren.

De live gespeelde pianomuziek vertrekt van een kort motief - als een vogelroep - dat in verschillende vormen opduikt en zo uiteenlopende sferen creëert. Van stil en ingetogen tot uitbundig obsessief.

Ontroerende, intimistische dans en muziek, die de snaren in je ziel raken.